Αλληλεγγύη στον αγώνα των 300 απεργών πείνας
Πόσες φορές χρειάζεται να ρισκάρουν τη ζωή τους,
έτσι ώστε να υπάρχουμε και να υπάρξουν;
έτσι ώστε να υπάρχουμε και να υπάρξουν;
Για να έχουν το δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπεια και ελπίδα σε μια χώρα που αναζητά το εξιλαστήριο θύμα στο πρόσωπο του πλέον ευάλωτου, του αδύνατου κρίκου.
Για το μετανάστη και την μετανάστρια που με το αίμα τους, την υποβαθμισμένη εργασία και τη δημιουργικότητα τους, κινούν τη μηχανή της «εθνικής οικονομίας».
Για εκείνον και εκείνη που αναζητώντας την ελευθερία ή διωκόμενοι από την ανέχεια, τον πόλεμο ή κάποια «ειρηνευτική» κατοχή, διαπερνούν τα σύνορα για μια καλύτερη ζωή.
Για τους μετανάστες και τις μετανάστριες που έδωσαν τη ζωή τους στα εθνικά σύνορα των ευρωπαϊκών κρατών, τα 13.000 τεκμηριωμένα θύματα του δόγματος της ασφάλειας από το ’93 μέχρι σήμερα, και τους/τις δεκάδες χιλιάδες αγνοούμενους/ες.
Για τα παιδιά των μεταναστών που από την κούνια μεγαλώνουν με νομικούς/κοινωνικούς περιορισμούς και αποκλεισμούς.
Για να γίνουν συνείδηση, αγώνας και λόγος τα κοινά ταξικά συμφέροντα των ελλήνων και των μεταναστών που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο σε κάθε λογής υπηρεσίες, στις οικοδομές, στα εργοστάσια, στην ύπαιθρο, στην οικιακή εργασία - όπως και για να γίνουν συνείδηση τα κοινά ταξικά συμφέροντα των ανέργων.
Γι’ αυτούς και για χίλιους ακόμα ανείπωτους λόγους:
- Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην απεργία πείνας των 300 μεταναστών
- Ζητάμε τη νομιμοποίηση χωρίς όρους όλων των μεταναστών/τριών
- Στηρίζουμε το αίτημα των απεργών για ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες
Ιανουάριος, 2011
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Απεργούς Πείνας
