Κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου, μια σημαντική αλλαγή έχει συμβεί στη συνείδηση της Πατρινής κοινωνίας και τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το δράμα των Αφγανών (και όχι μόνο) προσφύγων.
Η δραστηριοποίηση σημαντικής μερίδας δημοτών και φορέων της πόλης μας κατέδειξε ότι οι μαζικές συλλήψεις κι εκτοπίσεις δε μπορούν να καταπνίξουν την ανάγκη επιβίωσης ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια.
Η Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/στριών βρήκε πολλούς συμπαραστάτες στο αίτημα να αναγνωριστούν οι Αφγανοί πρόσφυγες ως πρόσφυγες πολέμου και να δημιουργηθεί χώρος φιλοξενίας για όλους τους πρόσφυγες που καταφεύγουν στην πόλη μας, ενδιάμεσο σταθμό στη μακριά πορεία τους προς τις χώρες της Δύσης. Χώρος όπου θα μπορούν να διαβιούν αξιοπρεπώς και ελεύθερα, να δέχονται νομικές συμβουλές, να καθοδηγούνται ως προς τη δυνατότητα χορήγησης ασύλου και ταξιδιωτικών εγγράφων, να διευκολύνονται στην πρόσβαση σε κοινωνικές ή υγειονομικές υπηρεσίες, την εκπαίδευση ή την αναζήτηση εργασίας.
Ζητήσαμε από την Πολιτεία να σεβαστεί τις ρητές νομικές της υποχρεώσεις, όπως απορρέουν από τη Σύμβαση της Γενεύης και το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης (τα οποία η Ελλάδα έχει κυρώσει) και να αξιοποιήσει ανάλογα κονδύλια που διατίθενται προς αυτή την κατεύθυνση.
Η αδιάλλακτη στάση της Δημοτικής Αρχής και της Νομαρχίας άλλαξε και αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από την αδιέξοδη λογική της αστυνομικής εκκαθάρισης του προσφυγικού καταυλισμού και συζητούν πλέον με την Κυβέρνηση (Περιφέρεια, Υπουργείο Εσωτερικών) για τη δημιουργία οργανωμένου χώρου για τους ανθρώπους αυτούς.
Μέχρι εδώ καλά. Από εδώ και πέρα όμως η ιστορία μπερδεύεται. Ο Περιφερειάρχης, μετατοπιζόμενος από την αρχική του θέση, προκρίνει χωροθέτηση Κέντρου «Φιλοξενίας»(??) σε περιοχές εκτός της πόλης και οι συζητήσεις κρατούνται μυστικές. Παρά την παρέμβασή μας δεν έχει δεχθεί συνάντηση για το θέμα με την Κίνηση από τότε που άρχισαν οι συνομιλίες με το Υπουργείο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Μέριμνα για την παροχή στοιχειώδους έστω ανθρωπιστικής βοήθειας από την πλευρά της Πολιτείας ή την υποβολή αιτήσεων χορήγησης ασύλου δεν υφίσταται αφού και ο μοναδικός έμμισθος μεταφραστής απολύθηκε. Οι λιμενικοί προκαλούν με βιαιοπραγίες, προαναγγέλλοντας έτσι ακόμη πιο βίαιες εξελίξεις.
Μπροστά σε αυτές τις παλινωδίες, πρέπει να ξαναβρούμε το δρόμο της απλής λογικής:
1. όσο οι επεμβάσεις και ο πόλεμος συνεχίζονται στο Αφγανιστάν, την Ασία, την Αφρική οι πρόσφυγες θα πληθαίνουν και θα κατευθύνονται κατά χιλιάδες στην Ευρώπη μέσω των χωρών – πυλών (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία). Καμία αστυνομία, καμία συνοριοφυλακή, καμία λιμενοφυλακή δε μπορεί να αναχαιτίσει τα προσφυγικά κύματα.
2. οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις ακολουθώντας τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε. για μια «Ευρώπη – φρούριο», επέλεξαν για τη χώρα μας το ρόλο του κυματοθραύστη και ευθύνονται για τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργηθεί κυρίως στους πρόσφυγες αλλά και στους κατοίκους διαφόρων περιοχών. Οι Αφγανοί, οι Σομαλοί και άλλοι πρόσφυγες που βρίσκονται στην Πάτρα στοχεύουν να περάσουν, μέσω του λιμανιού, στην Δυτική και Βόρεια Ευρώπη, λόγω καλύτερων συνθηκών και περισσότερων δυνατοτήτων νομιμοποίησης και εργασίας στις χώρες αυτές.
3. η Πάτρα έχει δύο επιλογές, αλληλοσυμπληρούμενες:
√ να διευκολύνει την έξοδο των προσφύγων στην Ευρώπη μέσω ενεργοποίησης όλων των διαδικασιών και δυνατοτήτων αναγνώρισής τους ως προσφύγων πολέμου, που συνεπάγεται χορήγηση ασύλου ή έστω ταξιδιωτικών εγγράφων και
√ να αναπτύξει δομές κοινωνικής υποστήριξης όσων παραμένουν, συμπεριλαμβανομένου/ων – ως άμεση προτεραιότητα – ανοικτού χώρου Φιλοξενίας (και όχι υποδοχής) όλων των προσφύγων, εντός του ιστού της πόλης με τη συμμετοχή οργανώσεων και κινήσεων αλληλεγγύης όπου θα παρέχονται στέγαση, υγειονομική φροντίδα, πληροφορίες και διευκολύνσεις (νομική συνδρομή, διερμηνείς σύμβουλοι εργασίας κλπ ) για την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία μας ή την νόμιμη μετάβασή τους σε άλλες χώρες. Οποιαδήποτε προσπάθεια εγκλεισμού τους σε χώρους μακριά από την πόλη, θα αποτύχει. Οι πρόσφυγες θα γυρίσουν, ακόμα και αν χρειαστεί να δραπετεύσουν.
Τρίτη λύση δεν υπάρχει. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν οι τοπικοί μας Άρχοντες τόσο το καλύτερο για τους συνδημότες μας της Αγυιάς ,που για πάνω από δέκα χρόνια σηκώνουν το βάρος της ανευθυνότητάς τους , όσο και για την πόλη μας ολόκληρη.
ΚΙΝΗΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ ΠΑΤΡΑΣ
Η δραστηριοποίηση σημαντικής μερίδας δημοτών και φορέων της πόλης μας κατέδειξε ότι οι μαζικές συλλήψεις κι εκτοπίσεις δε μπορούν να καταπνίξουν την ανάγκη επιβίωσης ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια.
Η Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/στριών βρήκε πολλούς συμπαραστάτες στο αίτημα να αναγνωριστούν οι Αφγανοί πρόσφυγες ως πρόσφυγες πολέμου και να δημιουργηθεί χώρος φιλοξενίας για όλους τους πρόσφυγες που καταφεύγουν στην πόλη μας, ενδιάμεσο σταθμό στη μακριά πορεία τους προς τις χώρες της Δύσης. Χώρος όπου θα μπορούν να διαβιούν αξιοπρεπώς και ελεύθερα, να δέχονται νομικές συμβουλές, να καθοδηγούνται ως προς τη δυνατότητα χορήγησης ασύλου και ταξιδιωτικών εγγράφων, να διευκολύνονται στην πρόσβαση σε κοινωνικές ή υγειονομικές υπηρεσίες, την εκπαίδευση ή την αναζήτηση εργασίας.
Ζητήσαμε από την Πολιτεία να σεβαστεί τις ρητές νομικές της υποχρεώσεις, όπως απορρέουν από τη Σύμβαση της Γενεύης και το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης (τα οποία η Ελλάδα έχει κυρώσει) και να αξιοποιήσει ανάλογα κονδύλια που διατίθενται προς αυτή την κατεύθυνση.
Η αδιάλλακτη στάση της Δημοτικής Αρχής και της Νομαρχίας άλλαξε και αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από την αδιέξοδη λογική της αστυνομικής εκκαθάρισης του προσφυγικού καταυλισμού και συζητούν πλέον με την Κυβέρνηση (Περιφέρεια, Υπουργείο Εσωτερικών) για τη δημιουργία οργανωμένου χώρου για τους ανθρώπους αυτούς.
Μέχρι εδώ καλά. Από εδώ και πέρα όμως η ιστορία μπερδεύεται. Ο Περιφερειάρχης, μετατοπιζόμενος από την αρχική του θέση, προκρίνει χωροθέτηση Κέντρου «Φιλοξενίας»(??) σε περιοχές εκτός της πόλης και οι συζητήσεις κρατούνται μυστικές. Παρά την παρέμβασή μας δεν έχει δεχθεί συνάντηση για το θέμα με την Κίνηση από τότε που άρχισαν οι συνομιλίες με το Υπουργείο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Μέριμνα για την παροχή στοιχειώδους έστω ανθρωπιστικής βοήθειας από την πλευρά της Πολιτείας ή την υποβολή αιτήσεων χορήγησης ασύλου δεν υφίσταται αφού και ο μοναδικός έμμισθος μεταφραστής απολύθηκε. Οι λιμενικοί προκαλούν με βιαιοπραγίες, προαναγγέλλοντας έτσι ακόμη πιο βίαιες εξελίξεις.
Μπροστά σε αυτές τις παλινωδίες, πρέπει να ξαναβρούμε το δρόμο της απλής λογικής:
1. όσο οι επεμβάσεις και ο πόλεμος συνεχίζονται στο Αφγανιστάν, την Ασία, την Αφρική οι πρόσφυγες θα πληθαίνουν και θα κατευθύνονται κατά χιλιάδες στην Ευρώπη μέσω των χωρών – πυλών (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία). Καμία αστυνομία, καμία συνοριοφυλακή, καμία λιμενοφυλακή δε μπορεί να αναχαιτίσει τα προσφυγικά κύματα.
2. οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις ακολουθώντας τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε. για μια «Ευρώπη – φρούριο», επέλεξαν για τη χώρα μας το ρόλο του κυματοθραύστη και ευθύνονται για τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργηθεί κυρίως στους πρόσφυγες αλλά και στους κατοίκους διαφόρων περιοχών. Οι Αφγανοί, οι Σομαλοί και άλλοι πρόσφυγες που βρίσκονται στην Πάτρα στοχεύουν να περάσουν, μέσω του λιμανιού, στην Δυτική και Βόρεια Ευρώπη, λόγω καλύτερων συνθηκών και περισσότερων δυνατοτήτων νομιμοποίησης και εργασίας στις χώρες αυτές.
3. η Πάτρα έχει δύο επιλογές, αλληλοσυμπληρούμενες:
√ να διευκολύνει την έξοδο των προσφύγων στην Ευρώπη μέσω ενεργοποίησης όλων των διαδικασιών και δυνατοτήτων αναγνώρισής τους ως προσφύγων πολέμου, που συνεπάγεται χορήγηση ασύλου ή έστω ταξιδιωτικών εγγράφων και
√ να αναπτύξει δομές κοινωνικής υποστήριξης όσων παραμένουν, συμπεριλαμβανομένου/ων – ως άμεση προτεραιότητα – ανοικτού χώρου Φιλοξενίας (και όχι υποδοχής) όλων των προσφύγων, εντός του ιστού της πόλης με τη συμμετοχή οργανώσεων και κινήσεων αλληλεγγύης όπου θα παρέχονται στέγαση, υγειονομική φροντίδα, πληροφορίες και διευκολύνσεις (νομική συνδρομή, διερμηνείς σύμβουλοι εργασίας κλπ ) για την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία μας ή την νόμιμη μετάβασή τους σε άλλες χώρες. Οποιαδήποτε προσπάθεια εγκλεισμού τους σε χώρους μακριά από την πόλη, θα αποτύχει. Οι πρόσφυγες θα γυρίσουν, ακόμα και αν χρειαστεί να δραπετεύσουν.
Τρίτη λύση δεν υπάρχει. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν οι τοπικοί μας Άρχοντες τόσο το καλύτερο για τους συνδημότες μας της Αγυιάς ,που για πάνω από δέκα χρόνια σηκώνουν το βάρος της ανευθυνότητάς τους , όσο και για την πόλη μας ολόκληρη.
ΚΙΝΗΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ ΠΑΤΡΑΣ
