ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Χθες, Δευτέρα 10-2-2009, αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλλαν στο εγκαταλελειμμένο κτίριο Αμπάσαντορ (παλιό Εφετείο) στην οδό Σωκράτους και εκδίωξαν τους άστεγους «ενοίκους» του. Στο κτίριο αυτό, όπως και σε πολλά άλλα εγκαταλελειμμένο κτίρια ή πάρκα βρίσκουν καταφύγιο άστεγοι πρόσφυγες. Ανάμεσα σε αυτούς βρισκόντουσαν αρκετοί Ιρανοί πολιτικοί πρόσφυγες, οι οποίοι έχουν ζητήσει άσυλο από τις ελληνικές αρχές. Οι Ιρανοί αυτοί, πρώην μέλη γνωστής πολιτικής οργάνωσης του Ιράν, έφυγαν πριν αρκετά χρόνια από την πατρίδα τους.
Αναζήτησαν καταφύγιο στο Ιράκ, όπου αναγνωρίσθηκαν ως πρόσφυγες από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και τελούν υπό την προστασία της. Οι περισσότεροι είναι θύματα βασανιστηρίων και άλλων μορφών βίας και χρήζουν άμεσης ιατρικής αποκατάστασης και παρακολούθησης. Η συγκεκριμένη ομάδα προσφύγων έχει διανύσει ένα επικίνδυνο ταξίδι μέχρι να φθάσει στην Ελλάδα και να ζητήσει προστασία από τις ελληνικές αρχές. Έχουν μείνει φυλακισμένοι υπό αδιευκρίνιστο καθεστώς για χρόνια σε αμερικάνικο στρατόπεδο στο Ιράκ, πριν να αναγκασθούν
να φύγουν λόγω της κατάστασης στο Ιράκ για να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρώπη. Όταν έφθασαν Ελλάδα πριν μερικούς μήνες αντιμετωπίσθηκαν σαν όλους τους οικονομικούς μετανάστες. Διατάχθηκε η απέλασή τους και κρατήθηκαν για αρκετό καιρό έως ότου οργανώσεις προστασίας προσφύγων με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ τους βρουν και καταφέρουν να αφεθούν ελεύθεροι αφού υπέβαλλαν αιτήσεις ασύλου στην Ελλάδα.
Όλοι οι πρόσφυγες αυτοί είναι άστεγοι χωρίς κανένα υποστηρικτικό περιβάλλον, καθώς έχουν φύγει από την πατρίδα τους χρόνια πριν, είναι θύματα βασανιστηρίων, με ιατρικά προβλήματα, ενώ είναι κατατρεγμένοι και από τους συμπατριώτες τους ως ενεργά μέλη πολιτικής οργάνωσης, από την οποία αποσχίσθηκαν.
Όμως το ελληνικό κράτος εδώ και πολλούς μήνες ούτε πολιτικό άσυλο τους χορήγησε, ούτε οποιαδήποτε κοινωνική βοήθεια τους παρείχε, παρότι σύμφωνα με ρητές διατάξεις του ελληνικού νόμου (αρθρ. 12 - 13 πδ 220/2007) και τις συναφείς ευρωπαϊκές και διεθνείς δεσμεύσεις όφειλε να παράσχει στέγη σε κέντρο φιλοξενίας ή άλλο κατάλληλο χώρο και να τους συνδράμει οικονομικά για την επιβίωσή τους.
Έτσι κατέληξαν να κατοικούν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, όπως το παλιό Αμπάσαντορ, 100 μόλις μέτρα από την Ομόνοια, χωρίς, ρεύμα, τρεχούμενο νερό, ακόμη και φαγητό πολλές φορές, σε συνθήκες εξαθλίωσης.
Η επιλογή να βρίσκονται στην Ελλάδα δεν είναι δική τους. Δεν επέλεξαν τον τόπο διαμονής τους. Έχουν φύγει πολλά χρόνια πριν από την πατρίδα τους, διωκόμενοι για τη δράση τους υπέρ της ελευθερίας και έχουν αναγνωρισθεί ως πρόσφυγες από την ίδια την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.
Σήμερα διεκδικούν και απαιτούν τα αυτονόητα:
Να τους παρασχεθεί η προστασία που δικαιούνται.
Να τους χορηγηθεί πολιτικό άσυλο.
Να τους χορηγηθεί άμεση κοινωνική βοήθεια (στέγη, διατροφή) έτσι ώστε μπορέσουν να διαβιώσουν ανθρώπινα.
Να τους παρασχεθεί η κατάλληλη ιατρική μέριμνα και αποκατάσταση.
Εκφράζουμε τη αλληλεγγύη μας και απαιτούμε από το ελληνικό κράτος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του,
σεβόμενο τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των προσφύγων.
Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Μεταναστών και Προσφύγων
Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών
Αναζήτησαν καταφύγιο στο Ιράκ, όπου αναγνωρίσθηκαν ως πρόσφυγες από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και τελούν υπό την προστασία της. Οι περισσότεροι είναι θύματα βασανιστηρίων και άλλων μορφών βίας και χρήζουν άμεσης ιατρικής αποκατάστασης και παρακολούθησης. Η συγκεκριμένη ομάδα προσφύγων έχει διανύσει ένα επικίνδυνο ταξίδι μέχρι να φθάσει στην Ελλάδα και να ζητήσει προστασία από τις ελληνικές αρχές. Έχουν μείνει φυλακισμένοι υπό αδιευκρίνιστο καθεστώς για χρόνια σε αμερικάνικο στρατόπεδο στο Ιράκ, πριν να αναγκασθούν
να φύγουν λόγω της κατάστασης στο Ιράκ για να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρώπη. Όταν έφθασαν Ελλάδα πριν μερικούς μήνες αντιμετωπίσθηκαν σαν όλους τους οικονομικούς μετανάστες. Διατάχθηκε η απέλασή τους και κρατήθηκαν για αρκετό καιρό έως ότου οργανώσεις προστασίας προσφύγων με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ τους βρουν και καταφέρουν να αφεθούν ελεύθεροι αφού υπέβαλλαν αιτήσεις ασύλου στην Ελλάδα.
Όλοι οι πρόσφυγες αυτοί είναι άστεγοι χωρίς κανένα υποστηρικτικό περιβάλλον, καθώς έχουν φύγει από την πατρίδα τους χρόνια πριν, είναι θύματα βασανιστηρίων, με ιατρικά προβλήματα, ενώ είναι κατατρεγμένοι και από τους συμπατριώτες τους ως ενεργά μέλη πολιτικής οργάνωσης, από την οποία αποσχίσθηκαν.
Όμως το ελληνικό κράτος εδώ και πολλούς μήνες ούτε πολιτικό άσυλο τους χορήγησε, ούτε οποιαδήποτε κοινωνική βοήθεια τους παρείχε, παρότι σύμφωνα με ρητές διατάξεις του ελληνικού νόμου (αρθρ. 12 - 13 πδ 220/2007) και τις συναφείς ευρωπαϊκές και διεθνείς δεσμεύσεις όφειλε να παράσχει στέγη σε κέντρο φιλοξενίας ή άλλο κατάλληλο χώρο και να τους συνδράμει οικονομικά για την επιβίωσή τους.
Έτσι κατέληξαν να κατοικούν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, όπως το παλιό Αμπάσαντορ, 100 μόλις μέτρα από την Ομόνοια, χωρίς, ρεύμα, τρεχούμενο νερό, ακόμη και φαγητό πολλές φορές, σε συνθήκες εξαθλίωσης.
Η επιλογή να βρίσκονται στην Ελλάδα δεν είναι δική τους. Δεν επέλεξαν τον τόπο διαμονής τους. Έχουν φύγει πολλά χρόνια πριν από την πατρίδα τους, διωκόμενοι για τη δράση τους υπέρ της ελευθερίας και έχουν αναγνωρισθεί ως πρόσφυγες από την ίδια την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.
Σήμερα διεκδικούν και απαιτούν τα αυτονόητα:
Να τους παρασχεθεί η προστασία που δικαιούνται.
Να τους χορηγηθεί πολιτικό άσυλο.
Να τους χορηγηθεί άμεση κοινωνική βοήθεια (στέγη, διατροφή) έτσι ώστε μπορέσουν να διαβιώσουν ανθρώπινα.
Να τους παρασχεθεί η κατάλληλη ιατρική μέριμνα και αποκατάσταση.
Εκφράζουμε τη αλληλεγγύη μας και απαιτούμε από το ελληνικό κράτος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του,
σεβόμενο τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των προσφύγων.
Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Μεταναστών και Προσφύγων
Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών
