Την Παρασκευή άνοιξε τις πύλες του το πρώτο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στην Πάτρα, μια διοργάνωση της Κίνησης Υπεράσπισης των Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/τριών. Η ιδιαιτέρως μαζική παρουσία των προσφύγων και των μεταναστών και οι παραγωγικές συζητήσεις, που έθεσαν νέους στόχους και κατέληξαν σε αποφάσεις για μελλοντικές δράσεις, ήταν τα δύο κυρίαρχα στοιχεία του φεστιβάλ.
Οι πιο συγκινητικές στιγμές της διοργάνωσης ήταν αναμφίβολα αυτές της πορείας των προσφύγων από τον καταυλισμό μέχρι την πλατεία Γεωργίου, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής. Στόχος της πορείας ήταν να μπορέσουν οι πρόσφυγες του καταυλισμού να συμμετάσχουν στο φεστιβάλ, αλλά και η έμπρακτη αμφισβήτηση του κοινωνικού αποκλεισμού που τους έχει επιβληθεί και που τους θέλει περιορισμένους στον καταυλισμό, μακριά από τη ζωή της πόλης.
Έτσι, περισσότεροι από 1500 άνθρωποι χωρίς χαρτιά, «παράνομοι», διαδήλωσαν με θάρρος, μαζί με μέλη της Κίνησης και να διανύσουν περίπου 4 χιλιόμετρα, μέχρι το κέντρο της πόλης φωνάζοντας με ξέφρενο ενθουσιασμό “Άσυλο!Άσυλο!”. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που ξεχύθηκαν στον παραλιακό δρόμο της Πάτρας, άρωμα ελευθερίας κατέκλυσε την ατμόσφαιρα. Κραυγές χαράς, χειροκροτήματα, άνθρωποι να χοροπηδούν, να τραγουδούν και να γελούν δυνατά, άλλοι πιασμένοι χέρι-χέρι και άλλοι κρατώντας υποτυπώδεις αλυσίδες για την περιφρούρηση μιας πραγματικά ορμητικής πορείας, που σε όλη τη διαδρομή μαγνήτιζε όλο και περισσότερους πρόσφυγες, που συνέρρεαν καθ' όλο το μήκος της παραλιακής ζώνης, για να ενωθούν με τους διαδηλωτές.
Και οι συζητήσεις του φεστιβάλ, όμως, για την Ευρώπη-Φρούριο, τα σχολεία μεταναστών, τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές, τη νομιμοποίηση, το εργασιακό και το ρατσισμό αποδείχθηκαν ιδιαίτερα παραγωγικές, αφού υπήρξε μαζική συμμετοχή και στην πλειονότητά τους κατέληξαν σε συμπεράσματα και αποφάσεις για μετέπειτα δράση. Συγκεκριμένα, αποφασίσθηκε η σύσταση ενός γραφείου πληροφόρησης, στην Πάτρα, για τα νομικά δικαιώματα των προσφύγων, καθώς και τη δημιουργία ενός Στεκιού μεταναστών, ως χώρο συνεύρεσης, κοινωνικοποίησης και αντιρατσιστικής δράσης.
Αν και η συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στο φεστιβάλ δεν ήταν ιδιαιτέρως μαζική, ωστόσο είναι σίγουρο ότι η διοργάνωση έθεσε το μεταναστευτικό ζήτημα στην Πάτρα, σε νέα βάση και αποτέλεσε τροφή για περαιτέρω συζητήσεις με τους κατοίκους. Για να δοθεί η ευκαιρία στο αντιρατσιστικό κίνημα που χτίζεται σιγά-σιγά στην πόλη, να επικοινωνήσει πως: «Εκείνο για το οποίο θα μετανιώσει η δική μας γενιά δεν είναι τόσο η σκληρότητα και οι αδικίες των κακών ανθρώπων, όσο η απαράδεκτη σιωπή των καλών», (Μάρτιν Λούθερ Κινγκ).
Τέλος, τα αιτήματα του φεστιβάλ συνοψίζονται στη δημιουργία ανοιχτών ξενώνων φιλοξενίας προσφύγων, την άμεση χορήγηση ασύλου και τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών. Επίσης, την εγγραφή των παιδιών τους στα Δημοτολόγια και την ισότιμη κατοχύρωση των δικαιωμάτων των προσφύγων και των μεταναστών/τριών. Τέλος, την παύση της κατασταλτικής πολιτικής σε βάρος των προσφύγων και των μεταναστών.
Μαρία ΚΑΛΥΒΙΩΤΟΥ
Πηγή: εφημερίδα "Αυγή" - 21/10/2008
Οι πιο συγκινητικές στιγμές της διοργάνωσης ήταν αναμφίβολα αυτές της πορείας των προσφύγων από τον καταυλισμό μέχρι την πλατεία Γεωργίου, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής. Στόχος της πορείας ήταν να μπορέσουν οι πρόσφυγες του καταυλισμού να συμμετάσχουν στο φεστιβάλ, αλλά και η έμπρακτη αμφισβήτηση του κοινωνικού αποκλεισμού που τους έχει επιβληθεί και που τους θέλει περιορισμένους στον καταυλισμό, μακριά από τη ζωή της πόλης.
Έτσι, περισσότεροι από 1500 άνθρωποι χωρίς χαρτιά, «παράνομοι», διαδήλωσαν με θάρρος, μαζί με μέλη της Κίνησης και να διανύσουν περίπου 4 χιλιόμετρα, μέχρι το κέντρο της πόλης φωνάζοντας με ξέφρενο ενθουσιασμό “Άσυλο!Άσυλο!”. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που ξεχύθηκαν στον παραλιακό δρόμο της Πάτρας, άρωμα ελευθερίας κατέκλυσε την ατμόσφαιρα. Κραυγές χαράς, χειροκροτήματα, άνθρωποι να χοροπηδούν, να τραγουδούν και να γελούν δυνατά, άλλοι πιασμένοι χέρι-χέρι και άλλοι κρατώντας υποτυπώδεις αλυσίδες για την περιφρούρηση μιας πραγματικά ορμητικής πορείας, που σε όλη τη διαδρομή μαγνήτιζε όλο και περισσότερους πρόσφυγες, που συνέρρεαν καθ' όλο το μήκος της παραλιακής ζώνης, για να ενωθούν με τους διαδηλωτές.
Και οι συζητήσεις του φεστιβάλ, όμως, για την Ευρώπη-Φρούριο, τα σχολεία μεταναστών, τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές, τη νομιμοποίηση, το εργασιακό και το ρατσισμό αποδείχθηκαν ιδιαίτερα παραγωγικές, αφού υπήρξε μαζική συμμετοχή και στην πλειονότητά τους κατέληξαν σε συμπεράσματα και αποφάσεις για μετέπειτα δράση. Συγκεκριμένα, αποφασίσθηκε η σύσταση ενός γραφείου πληροφόρησης, στην Πάτρα, για τα νομικά δικαιώματα των προσφύγων, καθώς και τη δημιουργία ενός Στεκιού μεταναστών, ως χώρο συνεύρεσης, κοινωνικοποίησης και αντιρατσιστικής δράσης.
Αν και η συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στο φεστιβάλ δεν ήταν ιδιαιτέρως μαζική, ωστόσο είναι σίγουρο ότι η διοργάνωση έθεσε το μεταναστευτικό ζήτημα στην Πάτρα, σε νέα βάση και αποτέλεσε τροφή για περαιτέρω συζητήσεις με τους κατοίκους. Για να δοθεί η ευκαιρία στο αντιρατσιστικό κίνημα που χτίζεται σιγά-σιγά στην πόλη, να επικοινωνήσει πως: «Εκείνο για το οποίο θα μετανιώσει η δική μας γενιά δεν είναι τόσο η σκληρότητα και οι αδικίες των κακών ανθρώπων, όσο η απαράδεκτη σιωπή των καλών», (Μάρτιν Λούθερ Κινγκ).
Τέλος, τα αιτήματα του φεστιβάλ συνοψίζονται στη δημιουργία ανοιχτών ξενώνων φιλοξενίας προσφύγων, την άμεση χορήγηση ασύλου και τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών. Επίσης, την εγγραφή των παιδιών τους στα Δημοτολόγια και την ισότιμη κατοχύρωση των δικαιωμάτων των προσφύγων και των μεταναστών/τριών. Τέλος, την παύση της κατασταλτικής πολιτικής σε βάρος των προσφύγων και των μεταναστών.
Μαρία ΚΑΛΥΒΙΩΤΟΥ
Πηγή: εφημερίδα "Αυγή" - 21/10/2008
